Zaterdag 20 april mileage 10325

Onze klok loopt nog niet goed, of het is de zon op ons raam, in ieder geval zijn we om 7:30 op. Wij trouwens niet alleen, ook al onze buren die meedoen aan de Baker to Vegas Challenge Cup, de loop naar Vegas. Diverse auto’s om ons heen zijn opgesierd met startnummers en afkortingen van diverse groepen zoals L.A.P.D.
We besluiten vanochtend door de Mojave Desert te rijden. We gaan van Baker via Kelso naar Amboy. Verrassend is, dat op zo’n stukkie het landschap zeker 5 keer veranderd. De ene keer Joshua trees in het landschap, dan weer van die gele bloemetjes in de struiken, dan weer Junipers in de zeer rommelig uitziende bergen en ook grote lege plekken met in de verte 100% zandduinen. Ik stap af en toe uit om wat bloemen te fotograferen, en waai uit mijn hemd. Het voordeel van voorjaar in de woestijn is dat er genoeg bloeit. Een enkele keer zien we chipmunks over de weg schieten en ik verras nog een prairiedog. Verder zien we veel vogeltjes in groepjes rondvliegen en natuurlijk een paar koeien.
Kelso is verlaten en we rijden door naar Amboy, om vanaf daar een stukje Route 66 te doen. De weg is zo slecht als ik me voorstelde, maar verder is er niks te beleven, alleen dat lage terrein links en rechts. Als je dan bedenkt dat dit vroeger de enige manier was om van de ene naar de andere kant te komen...poeh! We komen gelukkig nog wel een café annex benzinepomp tegen met een bordje erop, zodat we kunnen bewijzen dat we er waren. Wel heel stijlvol een motorfiets er voor geparkeerd.
Het landschap blijft saai; links zien we nog wel Bristol Lake, een droog sodameer en de krater Amboy met daaromheen een lavaveld. Het haalt het echter niet bij de Valley of Fires. Rechts worden we vergezeld door een trein met 3 locs ervoor. Bij Ludlow gaan we de ‘40’ op en Willeke gaat tukken, dat turen vermoeit toch wel. Het landschap verandert weinig, veel leeg, wat bergen en af en toe best veel lava. Bij Barstow gaan we eerst lunchen bij Mc Donald. We zijn in het oude station van Barstow. In een omgebouwd treinstel zoeken we een tafeltje om te eten. Het is wel erg bus-toeristisch, vooral de giftshops.
Daarna gaan we naar Calico (dat dutje heeft goed gedaan). We zien het al snel liggen, want de naam staat hoog in de bergen geschreven. We gaan met het ertstreintje omhoog en belanden in het Wilde Westen. ‘t Ziet er leuk uit met allerlei houten pandjes waarin de nodige giftshops en andere uitbaters zitten. We nemen een kijkje in een mijn, eten een ‘rocky road’ ijs(je) en lopen het straatje af. Daar zijn we getuige van een schietpartij (slechte acteurs trouwens). We kijken in wat shops en kopen een sheriff-poster voor Robin. Leuk is wel dat de ongeplaveide straat van die houten sidewalks heeft.
We laten ons weer met het treintje naar beneden brengen. Ik kijk nog even op het kerkhof, maar de houten ‘zerken’ zijn allemaal versleten en de enkele stenen zerk is vrij nieuw, o.a. Death Valley Helen 1979 ‘ I still remember my beloved Calico the way it was’ stond er op de steen. Terug in Barstow nemen we een ‘6’ en doen wat boodschappen. We eten heerlijke uienbroodjes en black bean soup. ‘s Avonds lezen/puzzelen we wat.